مطالعه فاکتورهای بیو شیمیایی تاثیر پلاسمای غنی از پلاکت خودی بر روند التیام پیوند امنتوم خودی در تاندوم آشیل در خرگوش

تاندون یک بافت ارتباطی است که ماهیچه را به استخوان متصل می کند. در واقع یک پل ارتباطی است و به همین علت همواره در دام و انسان تحت استرس های مکانیکی در هنگام ایستادن و حرکت است. تاندون دارای شبکه خونرسانی خاصی می باشد که از بیرون به داخل تغذیه می گردد. مهم ترین فاکتور در التیام تاندون خونرسانی می باشد که بسیار کند است. استفاده از پلاسمای غنی از پلاکت خودی به دلیل دارا بودن فاکتورهای رشد متعدد می تواند در بهبود روند التیام موثر باشد. برای انجام این مطالعه تعداد 9 سر خرگوش سفید نژاد نیوزلندی تهیه شد. در این خرگوش ها مقداری از امنتوم خودی به منظور پیوند به تاندون آشیل برداشته شد پس از پیوند امنتوم در تاندون هر دو پا، پای گروه آزمایش مورد تزریق پلاسمای غنی از پلاکت خودی قرار گرفت. نمونه ها به ترتیب در روز های 15، 28 و 45 بوسیله جراحی برداشته و به آزمایشگاه منتقل گردیدند. نمونه های بافت اسکار از لحاظ میزان هیدروکسی پرولین، هگزوز امین و پروتئین تام مورد ارزیابی قرار گرفتند. نتایج حاصله حاکی از آن بود که هیچ تفاوت معنی داری در روند التیام بین دو گروه آزمایش و کنترل مشاهده نشد.